Arabasız Hayat

Geçen pazar ilk arabama veda ettim ve otobüslere, dolmuşlara yeniden merhaba dedim. Sanırım arabasız hayata alışmak biraz zaman alıcak (:

Arabanın satış işlemlerinden sonra garip bir duygu kapladı beni. Tamam fazla duygusallaşmaya gerek yok. (: Düldül iyi günde kötü günde bizi taşıdı. İyi anılarımda var, kötü anılarımda ama olsun. Allahtan benim otobüsü ve metroyu kullandığım saatlerde fazla bir yoğunluk yok, o işkenceyide çalıştığım dönem her sabah balgat otobüsüne binerken yaşamıştım. O yüzden rahatım ve Mp3 playerimi daha fazla kullanma olanağı buluyorum.

Açık Öğretim Fakültesi de son hız devam ediyor, vizelerden çok çok iyi sonuçlar beklemiyorum ama fena değildi. Açıklanmasını merakla bekliyorum. Zaten daha zor bir dönem var önümde, mayıs sonunda finaller var ve konulara her dersten yaklaşık 10 ünite daha eklenecek. Daha fazla tekrar ve çalışma gerektiriyor.

Umarım ilerde daha güzel ve daha iyi bir arabaya binerim.

Artık tatlı bir hatıra olarak kalıcak benim için..